The Hunger Games: Catching Fire

Midden op de dag naar de bios, dat breekt zo lekker je dag! Vanmiddag ging ik naar deel 2 van The Hunger Games trilogie en het was de moeite waard. Jammer dat ik een jaar moet wachten om te zien hoe het af loopt Stiekem heb ik net gegoogelt wat er in deel 3 gebeurd , want ik heb geen zin on de boeken te lezen….

Postsecret

In 2005 stuitte ik op de website postsecret.com, waar oprichter Frank Warren vreemden uitnodigd om hun geheimen in te sturen op een postcard. Hij deelde op straat een aantal kaarten uit, met op de ene kant zijn adres en een postzegel er op, evenals de instructies om op de andere kant een geheim te delen die ze nog nooit met iemand anders gedeeld hadden en deze anoniem terug te sturen. Binnen de kortse keren ontving hij kaarten met geheimen uit de regio, het hele land en vervolgens ook de rest van de wereld.

Het geeft een fascinerend inzicht in een stukje normaliter afgeschermde belevingswereld van alledaagse mensen. Geheimen kunnen mensen met elkaar verbinden, of tussen mensen in komen te staan. Het delen van een geheim kan helend werken, of een situatie escaleren. Geheimen kunnen shockeren, vraagtekens oproepen, of ontzettend grappig zijn. Iedere zondag lees ik de nieuwe geheimen en verwonder ik me weer over de verscheidenheid en tegelijkertijd de eendracht in menselijk denken. Het aantal keren dat ik een ‘zondag’ gemist heb is op twee handen te tellen. Go check it out!


via 1 / 2 / 3

Backstreet’s back!

via

De Backstreet Boys zijn weer bij elkaar en gaan op tournee. De mannen van deze popsensatie uit de jaren ’90 zijn tegenwoordig allemaal de 40 gepasseerd. Ik was als tienermeisje geen fan van de BSB (5ive was meer mijn ding en ik moet tot mijn grote schande toegeven dat er posters van de Spice Girls in mijn kamer hingen), maar toen één van mijn ploeggenootjes aankondigde dat de Boys in maart naar Nederland komen werd het algauw duidelijk dat we dit foute feestje niet aan onze neus voorbij konden laten gaan. We kunnen alle verschrikkelijke hitjes meezingen en zijn reuze benieuwd of de danspasjes er nog altijd zo ongemakkelijk uit zien als 15 jaar geleden. Het is zo verschrikkelijk fout allemaal dat het fantastisch is. Backstreet’s Back, alright!