Lindt Café, Sydney

via

In de zomer van 2008 was ik in Sydney. Ik begeleidde een reis, eentje die de nodige voeten in de aarde had. Er gingen twee jaar aan voorbereidingen vooraf en eenmaal in Australië kregen we ook een boel voor onze kiezen. Om af en toe even op adem te komen en te ontsnappen aan de hectiek en gekte, ging ik tussendoor soms wat drinken of eten met een aantal van mijn vrienden uit ons team. Het was een heftige reis, en zo nu en dan moest er even geventileerd worden. Één van de plekken waar we onze toevlucht namen was het Lindt Café in het Financial District. Een oase van rust, waar we genietend van een kop warme chocolademelk of heerlijke wafels, even niet het eerste aanspreekpunt hoefden te zijn voor de vragen die de hele dag door kwamen.

Toen ik gister las over de gijzeling in datzelfde café, moest ik terugdenken aan hoe die plek voor mij bijna een toevluchtsoord was tijdens die reis zes jaar geleden. Nu werden er mensen gevangen gehouden. Na 16 verschrikkelijke uren was het voorbij, maar niet iedereen overleefde het drama. Ik hoop dat iedereen die erbij was, of die erdoor beïnvloed wordt, een plek vinden waar ze het gevoel ervaren dat het Lindt Café mij al die jaren geleden gaf.

Stabiele zijligging

via

Vanmiddag moest ik even de stad in om iets op te halen. Nadat ik mijn fiets op slot had gezet liep ik de hoek om en zag daar een man heel raar over een fiets liggen. Binnen twee seconden werd duidelijk dat er iets mis was; hij leek een epileptische aanval te hebben. Terwijl iemand anders hem in de stabiele zijligging legde en probeerde bij te brengen belde ik 112. De man bleek een flinke hoofdwond te hebben. Hij lag zo ongelukkig terwijl iemand anders zijn hoofd ondersteunde dat ik de dikke sjaal die ik om had aangeboden heb om zijn hoofd te helpen ondersteunen. Er was gelukkig snel een agent ter plaatse en de ambulance ook niet lang op zich wachten. Toen hij in goede handen was ben ik – zonder sjaal – verder gelopen.

Hoewel ik een jaar of drie geleden een reanimatiecursus gevolgd heb zou ik vandaag niet in staat zijn geweest de beste man eigenhandig in de stabiele zijligging te leggen. Dit lijkt me een punt van aandacht (note to self). Ook moet ik eerlijk bekennen dat ik even twijfelde over mijn sjaal: het was een hele fijne sjaal en ik wist dat hij (erg) vies zou worden en ik hem daarna waarschijnlijk niet meer terug hoefde. Erg lang heb ik overigens niet getwijfeld; als ik daar gelegen had, had ik ook graag gewild dat iemand dat voor mij zou doen en dat leek me reden genoeg om mijn sjaal af te staan. Door de hoofdwond zat de sjaal onder het bloed dus die heb ik achtergelaten.

Nadat je een kwartier naast iemand hebt gestaan in één van de meest miserabele momenten van zijn leven, zonder een woord met hem te hebben gewisseld (hij was op een gegeven moment wel bij bewustzijn, maar kon niet praten) vertrouw je hem toe aan de ambulancebroeders en zie je hem nooit meer terug. Je weet alleen zijn voornaam, omdat de politieagent in zijn tas op zoek ging naar legitimatie. De omstanders die geholpen hebben nemen wat onwennig afscheid van de man ‘Beterschap hè P.’, terwijl hij op de brankaar gehesen wordt, en dan van elkaar. ‘Nou, nog een prettige dag dan maar hè’. Het was wat onwerkelijk. Laten we hopen dat het inmiddels weer een stuk beter gaat met P. en de andere mensen daadwerkelijk een prettige dag gehad hebben.

Weekendje niets

via

Dit weekend heb ik een middag lang tv gekeken. Op mijn laptop kijk ik wel series, maar de tv staat hier zelden aan. Als ik 24Kitchen kon ontvangen had dat de hele middag aangestaan, maar TLC was een acceptabel alternatief. Sister Wives, Randy’s Wedding Rescue, Pregnant in Heels, 90 Days to Wed, Breaking the Faith (en tussendoor even de Varsity en Boat Race); het kwam allemaal voorbij vanmiddag. Toen net een programma dat ‘Extreme Poodles’ begon vond ik het mooi geweest voor vandaag. Wat een waanzin, maar wat een chill dagje zo!

Met een afstudeeropdracht die nog niet gaat zoals ik wil, flink wat gereis afgelopen week en een paar slechte nachten was ik klaar voor een weekendje even helemaal niets. Ik heb anderhalf boek gelezen en 10 uur per nacht geslapen. Op naar een nieuwe week.